Het bijna niets van Anne Briggs
Alleen stem. Verder niets. Ongeveer de helft van Anne Briggs oeuvre is onbegeleid. Alleen stem in langvervlogen liedjes. Wat mij fascineert is de stilte die zij weet op te roepen. Als het liedje is gezongen, kun je de stilte bijna voelen op je vingertoppen. En nog iets: Briggs doet bijna niets. Ze zingt, alleen maar. Geen trucs, geen virtuoos vertoon. Alsof het aardige meisje naast je in de bus, plots opstaat en gaat zingen en vervolgens hoor je weken lang niet zoiets moois meer. Alleen stem. Gewoon. Een hele generatie Engelse zangeressen (en tenminste 1 man) zegt door haar beïnvloed te zijn. In de Wissel van Briggs, donderdag, even na middagnacht, zet ik sommige liedjes van Briggs naast hetzelfde liedje door bijvoorbeeld Sandy Denny en June Tabor. Reynardine door Briggs, Reynardine door Fairport Convention met Sandy Denny – ben benieuwd wat jij vindt.
November, 1962. Ergens in het noorden van Engeland, land van beroette huizen en schichtige honden. In de pub hangt de warmte van jassen en sigarettenrook. Een jonge vrouw staat op. Ze zingt oude liedjes die altijd zwerven door het land en soms opduiken, zoals in de stem van deze achttienjarige Anne Briggs. Ze zingt. Het is doodstil.
Ongewone gewone muziek, gezongen door gewone mensen. In de jaren vijftig van de vorige eeuw verandert deze al eeuwenlang bestaande muziek in ‘folk’ – de muziek van een nieuwe generatie, van een jonge Bob ‘Dylan’ Zimmermann en Joan Baez tot The Watersons en Anne Briggs.
De Centre Tour 42 is een project dat kunst naar de mensen buiten Londen wil brengen, weg van de hoofdstad die alles overheerst. In 1962 doet de tour Nottingham aan. Een scholiere meldt zich aan, Anne Briggs, en wordt meteen aangenomen. Haar stem, haar uitstraling – Anne is al snel het middelpunt van de tour. Een liedje klinkt bij haar alsof het al die tijd heeft gewacht op Anne. In 1964, ver weg van de gekte rond The Fab Four, verschijnt Hazards of Love, de debuut-EP van Anne Briggs. Vier liedjes. Iets meer dan 12 minuten. Alleen stem.
Zomers zwerft Anne door Ierland. Soms met paard en wagen. Soms met vriend en hond. Anne zingt in de pubs. Vaak dronken, vanwege de vergetelheid en de zenuwen. ‘s Winters vertrekt ze naar Engeland om geld te verdienen in de folkclubs. Soms is ze weken zoek of trekt met vrienden door overal en nergens. Als ze zingt, blijft haar stem als een kastanje in je hand achter. In mei 1968, net aangenomen bij Fairport Convention, zit Sandy Denny thuis. De bandrecorder loopt. Ze zingt Go Your Way My Love van Anne Briggs. Zo wil Denny ook klinken.
Begin jaren zeventig woont Anne in een caravan in Suffolk. Daar weet een platenmaatschappij haar te vinden, en in 1971 verschijnen maar liefst twee LP’s. Anne twijfelt aan alles. Ze houdt niet van de studio, van haar stem, van het muziekcircus. In 1973, zwanger van haar tweede kind, neemt Anne Briggs nogmaals een LP op. Tijdens de fotosessie voor de hoes, weet ze het zeker: stoppen. De echte Anne verdwijnt in het Noordwesten van Schotland. 27 Jaar jong, 30 liedjes oud. De stem van Anne verandert langzaam in een legendarisch liedje. Een schaduw die opduikt in de stemmen van zangeressen die haar als voorbeeld noemen. Van Kate Bush en Elisabeth ‘Cocteau Twins’ Fraser tot June Tabor, die Hazards of Love omschreef als ‘one of those things that changes the cours of your life’.
Anne Briggs komt sporadisch naar buiten. Ze leidt nu een leven zoals ieder ander en kan nachten niet slapen van een interview en wil nooit meer de studio in. Je kunt haar wel zien met je oren: Sandy Denny maakte een haarscherpe foto in muziek, toen ze in 1971 The Pond And The Stream opnam, haar ode aan Briggs. ‘Annie wanders on the land. She loves the freedom of the air…’.
playlist Anne Briggs
1. The Snow It Melts The Soonest (fragment)
CD: Classic Anne Briggs
(oorspronkelijk afkomstig van: Anne Briggs, LP 1971)
Uitv: Anne Briggs
Comp: trad.
0’34’’
Fellside FECD78
2.
Fine Horseman
Er hangt iets mysterieus in dit nummer. Het krakende gitaartje, het stilvallen van de stem, de melodie.
The Time Has Come
Anne Briggs
Lal Waterson
3’02’’
Water 192
3.
Let No Man Steal Your Rhyme
Een van de voorbeelden voor Anne Briggs was deze zangeres: Isla Cameron.
Zij maakte in de jaren vijftig en begin jaren zestig LP’s en werd ook bekend als actrice. Isla Cameron overleed in 1980. Deze track is oorspronkeljk afkomstig van de LPSongs of Love, Lust and Loose Living uit 1962.
Anthems in Eden, an anthologie of British & Irish Folk, 1955-1978
Isla Cameron
Trad.
1’39’’
Castle CMXBX1030
4.
My Bonny Boy
Afkomstig van The Hazards of Love, de debuut-EP van Anne Briggs uit 1964. Volgens June Tabor is deze EP ‘One of those things that changes the cours of your life’.
Classic Anne Briggs
(oorspronkelijk afkomstig van: The Hazards of Love, EP 1964)
Anne Briggs
Trad.
2’46’’
Fellside FECD78
5.
My Bonny Boy
Hetzelfde nummer, maar wat een verschil in deze produktie van Joe Boyd. Ooit een vrij revolutionaire folkplaat, door de arrangementen. Neem alleen al de klinkende kopie van het zeventiende eeuwse huisorgeltje. Bram Martin speelt de cello in dit nummer, en zijn cellospel is ook te horen in Eleanor Rigy van The Beatles….
The Power Of The True Love Knot
Shirley Collins
Trad.
3’42’’
Fellside FLED3028
6.
The Snow It Melts The Soonest
Anne Briggs op haar allerbest, kortom: mijn favoriet.
Classic Anne Briggs
(oorspronkelijk afkomstig van: Anne Briggs, LP 1971)
Anne Briggs
trad.
2’46’’
Fellside FECD78
7.
Lay This Body Down
June Tabor noemt Anne Briggs als een van haar belangrijkste invloeden. Deze Amerikaanse traditional in een werkelijk adembenemende uitvoering en tegelijkertijd: klinkende eenvoud.
Abyssinians
June Tabor
Trad.
2’51’’
Topic TSCD432
8.
Go Your Way
Anne Briggs nam het in 1971 op, maar het nummer bestond al veel langer. In de winter van 1968 neemt Sandy Denny het thuis op, en deze demo is te beluisteren op de Denny-box A Boxful of Treasures.
Classic Anne Briggs
(oorspronkelijk afkomstig van: Anne Briggs, LP 1971)
Anne Briggs
trad.
4’07’’
Fellside FECD78
9.
River Man
Halverwege de jaren zestig trad Norma Waterson geregeld op met Anne Briggs. Norma Waterson, noem haar gerust een soort oermoeder van de Engelse folk. Hier klinkt ze in een nummer van Nick Drake, River Man, opgenomen in de jaren negentig. Gevaarlijk terrein, want meer Nick Drake dan in River Man is nauwelijks mogelijk. Norma geeft er een geheel eigen en verrassende draai aan, met behulp van Richard Thompson. Het nummer is geproduceerd door John Wood, geluidstechnicus bij o.a. Nick Drake, Fairport Convention, John Cale en Sandy Denny.
The Very Thought of You
Norma Waterson
Nick Drake
3’55’’
Rykodisc Hannibal HNCD1430
10.
Reynardine
Klassiek folkliedje in klassieke uitvoering
Classic Anne Briggs
(oorspronkelijk afkomstig van: Anne Briggs, LP 1971)
Anne Briggs
trad.
2’53’’
Fellside FECD78
11.
Reynardine
Klassiek folkliedje alweer, nu in een onorthodoxe uitvoering, afkomstig van de beroemde Liege & Liefe-LP van Fairport Convention. Richard Thompson voorziet de stem van Sandy Denny van een soort soundscape.
Liege & Liefe
Fairport Convention
Trad.
4’33’’
Island IMCD291
12.
Bird In The Bush
In 1973 opgenomen, maar pas in de jaren negentig uitgebracht. Anne Briggs besloot tijdens het maken van deze LP om definitief uit de muziek te stappen.
Sing A Song For You
Anne Briggs
Trad.
3’16’’
Fledging FLED3008
13.
The Pond and The Stream
Sandy Dennys nummer over Anne Briggs. Over het weggaan, de vrijheid… Afkomstig van de enige LP van Fotheringay, eigenlijk Dennys eerste solo-LP.
Fotheringay
Fotheringay
Sandy Denny
3’16’’
FLED3008
14.
Fine Horseman
Hetzelfde nummer als het begin van de uitzending, maar het verschil kan bijna niet groter in deze jazz-achtige ambient-uitvoering. Trouwens, een live-uitvoering, uit 1998.
Always
June Tabor
Trad.
6’16’’
Topic TSCD4003
15.
St Patrick
In meerdere interview en op zijn website noemt James Yorkston Anne Briggs als voorbeeld. Hier, het naar mijn idee mooiste nummer van Yorkstons debuut-CD Moving Up Country.
Moving Up Country
James Yorkston
James Yorkston
5’29’’
Domino WIGCD107
@ 192 SkyDrive
